Deir el-Bahari (Gebel Ragab): prace Misji Skalnej w sezonach: jesiennym 2013 i zimowym 2014
Zgodnie z planem przedłożonym
egipskim Władzom Starożytności, po zainstalowaniu, w sezonie
zimowym 2013 r. specjalnego urządzenia transportowego do ewakuacji
kamieni z półki skalnej powyżej świątyń Hatszepsut i Totmesa
III w Deir el-Bahari, dwa kolejne sezony, trwające kolejno od 12
października do 30 listopada 2013 r. i od 28 stycznia do 12 marca
2014 r. były całkowicie poświęcone wspomnianym pracom nad
usuwaniem materiału skalnego.
Członkami Misji Skalnej w tych sezonach byli: prof. Andrzej Niwiński – kierownik Misji, mgr Kamil Zachert – zastępca kierownika, dr Hanna Mańkowska-Pliszka – antropolog, pełniący też funkcję lekarza Misji, mgr Halina Przychodzeń, mgr Mirosław Blicharski, mgr Marcin Piechocki – archeolodzy, mgr Sławomir Malinowski – dokumentalista oraz inżynierowie Waldemar Kubiczek i Wojciech Fraszczyński. Inspektorami z ramienia SCA byli: w sezonie jesiennym Mahmud Hassan el-Azab Ramadan oraz, w sezonie zimowym, Sayed Mohamed Korany.
Członkami Misji Skalnej w tych sezonach byli: prof. Andrzej Niwiński – kierownik Misji, mgr Kamil Zachert – zastępca kierownika, dr Hanna Mańkowska-Pliszka – antropolog, pełniący też funkcję lekarza Misji, mgr Halina Przychodzeń, mgr Mirosław Blicharski, mgr Marcin Piechocki – archeolodzy, mgr Sławomir Malinowski – dokumentalista oraz inżynierowie Waldemar Kubiczek i Wojciech Fraszczyński. Inspektorami z ramienia SCA byli: w sezonie jesiennym Mahmud Hassan el-Azab Ramadan oraz, w sezonie zimowym, Sayed Mohamed Korany.
Usuwanie ogromnych depozytów
kamiennych (wstępnie szacuje się ich wagę na ok. 3 000 ton)
rozpoczęło się od oczyszczania wypełnionego kamieniami i pyłem
wapiennym żlebu usytuowanego w północno-wschodniej części
stanowiska. Materiał skalny był wrzucany do górnej części
urządzenia transportowego, które kierowało go na specjalne
tymczasowe składowisko usytuowane w północno-zachodnim narożniku
świątyni Totmesa III. Następnie zrzucone kamienie były
transportowane taczkami do dolnej części urządzenia
transportowego, które kierowało je bezpośrednio do ciężarówek.
Po oczyszczeniu żlebu wschodniego, posuwając się wzdłuż
północnego masywu skalnego klifu skierowano się w kierunku
północno-zachodniego narożnika stanowiska, gdzie miąższość
nagromadzonego materiału była największa. Narożnik ten został
oczyszczony w ostatnim sezonie, po czym nastąpiła ewakuacja
materiału zdeponowanego pod zachodnim masywem klifu. Stąd prace
kierują się ku wschodniej części stanowiska, przy czym gruz
skalny i kamienie usuwa się systematycznie warstwami, posuwając się
w stronę najniżej położonej części stanowiska, gdzie znajduje
się najbardziej niebezpieczna sztuczna ściana oporowa wzniesiona
przez Egipcjan w roku 2007 pod nieobecność Misji Skalnej; w razie
gwałtownego deszczu ściana ta grozi zawaleniem na tereny świątyni
Totmesa III.
Po dwóch sezonach prac usunięto ok. 1
500 ton materiału skalnego. Teren oczyszczony z nagromadzonego tu
gruzu i kamieni jest czyszczony do skały macierzystej. Stanowi to
zarazem rekonstrukcję wyglądu tego terenu, zasadniczo z czasów
Nowego Państwa (wyjątki stanowią: zachowany tunel złodziejski,
zapewne z okresu późnej XXI Dynastii, a także brak leżącej tam
wówczas ogromnej skały, która jako niebezpieczna została usunięta
w 2009 roku), czyli przed usypaniem na zboczu (na początku XXI
Dynastii) sztucznego wzgórza. Stanowiło ono zapewne ochronę
grobowca, na istnienie którego wskazują liczne przesłanki
zgromadzone w ciągu ostatnich 15 lat. Przypuszczalnie najbliższy
sezon, planowany na jesień 2014 r. przyniesie w tym zakresie
definitywną odpowiedź...
Źródło: Polacy nad Nilem
Komentarze
Prześlij komentarz